Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jest taka książka, którą można przeczytać dla relaksu a którą niewiele wnosi do naszego życia. Ot, kilka kobiet, które przypadkiem spotykają się ponieważ łączy je jedno - wredni mężowie. Przy czym każdy jest wredny w inny sposób a ich żony postanawiają się na nich zemścić. Zemsta najlepiej smakuje na zimno a koniec końców okazuje się, że.... no właśnie, kto chce znać zakończenie tej opowieści niech przeczyta ją sam :) W każdym bądź razie, historia ta nie zwaliła mnie z nóg ani nie spowodowała,że nie mogłam przez nią spać.

To jest taka książka, którą można przeczytać dla relaksu a którą niewiele wnosi do naszego życia. Ot, kilka kobiet, które przypadkiem spotykają się ponieważ łączy je jedno - wredni mężowie. Przy czym każdy jest wredny w inny sposób a ich żony postanawiają się na nich zemścić. Zemsta najlep...

Rozwiń

Zwiń

To taka typowo amerykańska powieść. Od samego początku miałam wrażenie, że jest napisana po to, byśmy inaczej spojrzeli na swoje życie, byśmy poczuli, że można coś zmienić. Takie listy rzeczy do zrobienia kojarzą mi się z postanowieniami noworocznymi. Moim zdaniem, to trochę infantylne i oderwane od rzeczywistości. Oraz takie "amerykańskie".
Sama książka należy do kategorii "tych lekkich, miłych i przyjemnych", służących do rozrywki i do tego, by na chwilę oderwać się od naszego życia tu i teraz. Nie zamierzam spisywać swojej listy, ale jeśli kogoś ta historia natchnie do tego, to ok. W końcu każdy z nas jest innym człowiekiem i potrzebuje do szczęścia czegoś innego.

To taka typowo amerykańska powieść. Od samego początku miałam wrażenie, że jest napisana po to, byśmy inaczej spojrzeli na swoje życie, byśmy poczuli, że można coś zmienić. Takie listy rzeczy do zrobienia kojarzą mi się z postanowieniami noworocznymi. Moim zdaniem, to trochę infantylne i ...

Rozwiń

Zwiń

Z przykrością muszę stwierdzić, że czytanie tej książki nie sprawilo mi żadnej przyjemności. Losy siódemki bohaterów, którzy znaleźli się nieoczekiwanie na bezludnej wyspie - na wyspie skazańców - były dla mnie niestety nie dość ciekawe a wręcz zawiłe i niezbyt intrygujące. Miałam wrażenie, że autor pisał tę powieść pod wpływem jakichś bardzo mocnych środków psychodelicznych. Może był już bliski tego, co w efekcie udało mu się zrealizować - czyli samobójstwa. Czuć bowiem w tej książce taką próbę rozliczenia się z życiem. Jest ona mroczna i posępna. Roi się w niej od jaszczurek oraz takich gadzich skojarzeń i brzydkich zapachów, widoków oraz doznań. Przeczytałam ją w całości ponieważ cały czas liczyłam na to, że jednak autor mnie czymś zaskoczy. Nie zaskoczył i dlatego z ulgą przeczytałam ostatnie jego słowa - a potem fini.

Z przykrością muszę stwierdzić, że czytanie tej książki nie sprawilo mi żadnej przyjemności. Losy siódemki bohaterów, którzy znaleźli się nieoczekiwanie na bezludnej wyspie - na wyspie skazańców - były dla mnie niestety nie dość ciekawe a wręcz zawiłe i niezbyt intrygujące. Miałam wrażeni...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo dobra powieść, której nie da się odłożyć, bo chce się ją czytać i czytać. Jest w niej jakiś urok, który sprawia, że zwykła historia o przyjaźni chłopca z bogatym rodzeństwem- Alexem i Stellą - staje się powieścią o życiu, przemijaniu, relacjach z ludźmi których los stawia na naszej ścieżce oraz przede wszystkim o miłości. Dla mnie ta historia jest zarówno smutna jak i piękna. Jest chwilami nudna ale też pociągająca. Tak jak życie, w którym ciągle spotykają się różne antagonizmy. Są narodziny i śmierć, jest radość i smutek, miłość i rozstanie, ból i przyjemność. Dlatego tak dobrze mi się ją czytało, ponieważ ona opowiada o życiu.

Bardzo dobra powieść, której nie da się odłożyć, bo chce się ją czytać i czytać. Jest w niej jakiś urok, który sprawia, że zwykła historia o przyjaźni chłopca z bogatym rodzeństwem- Alexem i Stellą - staje się powieścią o życiu, przemijaniu, relacjach z ludźmi których los stawia na naszej...

Rozwiń

Zwiń

Znakomity kryminał dla fanów tego gatunku. Co prawda, w tym przypadku najpierw obejrzałam serial a potem dlugo zbierałam się do przeczytania książki (gdyż już wiedziałam, jaki będzie final), ale ostatecznie wzięłam się za książkę i nie żałuję. Czyta się ją z prawdziwą przyjemnością. Akcja toczy się wartko, mamy do czynienia z ciekawymi postaciami jak choćby Thulin czy Hess oraz oczywiście Rosa Hartung, która jest motywem przewodnim powieści.
Polecam z całego serca "Kasztanowego ludzika" (powieść nawiązuje do jesiennych klimatów, ale równie dobrze czyta się ją w maju).

Znakomity kryminał dla fanów tego gatunku. Co prawda, w tym przypadku najpierw obejrzałam serial a potem dlugo zbierałam się do przeczytania książki (gdyż już wiedziałam, jaki będzie final), ale ostatecznie wzięłam się za książkę i nie żałuję. Czyta się ją z prawdziwą przyjemnością. Akcja...

Rozwiń

Zwiń

Trzecia część powieści "Zanim wystygnie kawa" toczy się w innym miejscu ale o podobnym klimacie. Kawiarnia Donna Donna jest prowadzona przez matkę Nagare - Yukari, która niczym dobra wróżka pomaga innym ludziom. Są to kolejne historie o przenoszeniu się w czasie z różnych powodów. Ale łączy je jedna myśl nadrzędna - człowiek nie wie, ile będzie żył. Nikt nie może być pewien, że dożyje jutra. Dlatego każdy dzień powinniśmy celebrować w wyjątkowy sposób. A zwłaszcza doceniać ludzi, którzy są wokół nas. Jeśli dzisiaj mamy ich przy swoim boku, to cieszmy się z tego, bo nie wiadomo, jak długo to będzie trwać. Życie jest bardzo ulotne. Jest tylko sumą oddechów i bić serca. Naszym zadaniem jest cieszyć się każdą daną nam chwilą. I to właśnie jest przesłaniem tej książki

Trzecia część powieści "Zanim wystygnie kawa" toczy się w innym miejscu ale o podobnym klimacie. Kawiarnia Donna Donna jest prowadzona przez matkę Nagare - Yukari, która niczym dobra wróżka pomaga innym ludziom. Są to kolejne historie o przenoszeniu się w czasie z różnych powodów...

Rozwiń

Zwiń

To są takie bajeczki dla dorosłych, ale nie twierdzę, że dorośli nie lubią tego typu literatury. Jest ona w pewien sposób pokrzepiająca, dodaje otuchy i sprawia, że zadajemy sobie pytania egzystencjalne. A jeśli książka nakłania nas do jakichkolwiek przemyśleń, to uważam, że zasługuje na miano literatury w szerokim tego słowa znaczeniu.
Bajeczki o przenoszeniu się w czasie w jednej z tokijskich restauracji są nieco infantylne, ale czas spędzony z tą lekturą nie uważam za całkowicie stracony. Tęsknota ludzka do podróży w czasie miała i ma swoje odbicie w książkach. Jako gatunek ludzki dążymy do rozwoju, do poznawania nowych wymiarów i kto wie, czy właśnie w innym wymiarze, nie da się spotkać osób z naszej przeszłości lub przyszłości. Byłoby to niewątpliwie ogromnie ciekawym przeżyciem gdyby udało nam się tego dokonać pewnego dnia. Wierzę, że człowiek jako istota myśląca, spowoduje, że dzisiejsza fikcja o podróżach w czasie, kiedyś stanie się rzeczywistością. I tego nam życzę.

To są takie bajeczki dla dorosłych, ale nie twierdzę, że dorośli nie lubią tego typu literatury. Jest ona w pewien sposób pokrzepiająca, dodaje otuchy i sprawia, że zadajemy sobie pytania egzystencjalne. A jeśli książka nakłania nas do jakichkolwiek przemyśleń, to uważam, że zasługuje na m...

Rozwiń

Zwiń